Os personaxes da Batalla de Rande

Mércores, 30 de outubro de 2013

Sir George Rooke (1650-1709). Un dos comandantes navais máis exitosos do seu tempo. Rooke foi inusual entre os seus contemporáneos navais en ser un conservador que estaba vinculado, a través de dous dos seus tres matrimonios, co destacado conde Tory de Nottingham, secretario de William III Estado (norte).

En 1693 foille encargada a misión de asegurar a protección do convoi de Smyrne, que o almirante de Tourville dispersara despois da batalla de Lagos. Serviu na Mancha e no mar Mediterráneo até a Paz de Ryswick (1697). En 1702 foi quen de obter as vitorias de Cádiz e máis na batalla de Rande, na ría de Vigo. Dous anos despois colaborou con Cloudesley Shovell no asedio de Xibraltar, o 21 de xullo de 1704, obtendo o título de Gobernador de Gibraltar, aínda que provisorio, o 24 de xullo. 

Philips van Almonde (1644-1711) foi un pintor holandés do Almirante Tenente, que participou nos conflitos marítimos da nación do século XVII e principios do XVIII. 

En 1702, durante a Guerra de Sucesión Española, Van Almonde estaba detrás dun plan para apoderarse dos galeóns españois procedentes da Indias Occidentais. O 23 de outubro, convenceu almirante británico Sir George Rooke para atacar os barcos do tesouro a pesar do avanzado do ano e o feito de que os barcos estaban protexidos polos buques-of-the-line franceses. As forzas holandesas e inglesas na batalla de Rande destruíron a frota inimiga no porto de Vigo. Os ingleses apoderáronse de catro buques e seis galeóns, mentres que os holandeses tomaron seis buques de guerra e cinco galeóns que foran cargados de tesouros, pero lamentablemente descárganse xusto antes do ataque. 

François Louis Rousselet, marqués de Chateaurenault (1637-1716) era un francés vice-almirante e nobre. 

O 21 de outubro, o Marqués de Châteaurenault, que tiña ó seu cargo a custodia da flota española, decide refuxiarse no fondo da ría, dispoñendo as súas naves para a defensa dos galeóns españois. O día 22 a escuadra anglo-holandesa entra na ría, e fondea pola tarde, baixo o incesante bombardeo do forte de Vigo. O Marqués de Châteaurenault ordeou incendiar os propios barcos cando estaba todo perdido para evitar que caesen nas mans do inimigo. 

Converteuse en gobernador de Bretaña en 1704.

Don José Sarmiento de Valladares e Arines Troncoso Romay (San Román de Saxamonde, maio 1643 - Madrid, 10 de setembro de 1708), conde de Moctezuma e de Tula e duque de Atrisco.

En recompensa polos seus servizos ó estado, en 1704 o rei Felipe V concedeulle o título nobiliario de duque de Atrisco. Como recoñecemento aos seus servizos en México concedéuselle o 15 novembro de 1704 o título de duque de Atrisco, sen que o seu equívoco papel durante a arribada da frota a Vigo pesase no seu contra. O seu donativo de 100.000 escudos de prata entregados á Coroa para sufragar as urxencias da guerra contribuíron a iso. Máis adiante, agradeceu cun donativo de 1.000 dobróns de ouro unha renda de 4.000 concedida polo rei sobre rendas situadas na provincia de Yucatán. Mostra de que seguiu contando co favor do monarca ata o final dos seus días témola en que entre agosto de 1705 e febreiro de 1707 asumiu interinamente a presidencia do Consello de India.






Fuente: es.wikipedia.org; www.encyclopedia.com